Łojotokowe zapalenie skóry dotyka najczęściej ludzi młodych w okresie dojrzewania, kiedy zaburzona zostaje w organizmie gospodarka hormonalna. Po pomoc do dermatologa z tą przypadłością zgłaszają się także ludzie starsi, a czasami na łagodną formę choroby tzw. ciemieniuchę cierpią noworodki.

Skąd się bierze łojotokowe zapalenie skóry?

Najczęstszym powodem wystąpienia schorzenia jest wspomniana wyżej huśtawka hormonalna. Skóra produkuje więcej niż potrzeba łoju, który ma także zmieniony skład (zwiększa siew nim zawartość trójglicerydów, a maleje poziom estrów i kwasów tłuszczowych). Reakcją organizmu jest nadmierne złuszczający się naskórek. Jeśli łojotokowe zapalenie skóry obejmie naskórek głowy, wtedy często dochodzi do przerzedzenia włosów w określonych  miejscach. Nie każdy wie, że łupież jest także delikatną odmianą tej choroby.

Dieta i odporność

Przyczyną powstania zapalenia może być także nieodpowiednia dieta, uboga w minerały i witaminy oraz źle zbilansowana. Natomiast nie brakuje w niej złych tłuszczów i cukrów prostych. Zapalenie może też być wywołane przez nadużywanie alkoholu, picie napojów gazowanych. Złe nawyki żywieniowe powodują też osłabienie odporności, a ten czynnik także prowadzi do ujawnienia się łojotokowego zapalenia skóry. Kiedy limfocyty (komórki układu immunologicznego) pobudzą stan zapalny cytokin, zamiast go hamować, wtedy pojawia się problem. Obok diety odporność może być także osłabiona przez długotrwały stres, brak odpowiedniej ilości snu, a także mała aktywność na świeżym powietrzu. Hartowanie organizmu podczas codziennych spacerów, czy innej formy aktywności, jest bardzo ważnym aspektem w utrzymaniu dobrego zdrowia. Układ immunologiczny może też gorzej funkcjonować, źle odpowiadając na różne czynniki środowiskowe, np. zanieczyszczenia powietrza, niewłaściwa pielęgnacja ciała, zbytnie nasłonecznienie skóry oraz  różne zapalenia i bakteryjne infekcje. Sporo osób chorych na łojotokowe zapalenie skóry cierpi na choroby neurologiczne lub stany depresyjne.

Genetyka

Zawsze u podłoża różnych schorzeń mogą się znajdować czynniki genetyczne. W przypadku łojotokowego zapalenia skóry dochodzi do dziedziczenia niektórych genów zgodności tkankowej HLA, przede wszystkim z antygenem HLA B27. Zwłaszcza zdarza się taka sytuacja u chorych, cierpiących na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ponieważ taka zgodność tkankowa prowadzi do zapalenia stawów kręgosłupa.

Objawy

Nie pewno na pewno do przyjemnych. Skóra się łuszczy, pojawiają się na niej ogniska zapalne, plamy rumieniowe o nieregularnych kształtach, zaczerwienienia, świąd, pieczenie i ogólnie podrażnienie naskórka. Najczęściej zmiany lokalizują się na twarzy (okolice brwi, policzków, nosa, broda, górna warga), na głowie, między łopatkami i na mostku.

Leczenie

Nie należy do prostych, dlatego ważne jest, aby zostało dobrze rozpoznane przez lekarza dermatologa. Każdy chory jest inny. Dlatego kuracja musi być dobrana indywidualnie do pacjenta i jego objawów. Często stosuje się różne dermokosmetyki, np. szampony i płyny, wykazujące działanie przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne, w których składzie znajdują się specjalnie dobrane składniki (np. siarka czy selen). W każdej dobrej aptece można dostać kremy pielęgnacyjne przy łojotokowym zapaleniu skóry, naturalne błoto z Morza  Czarnego, delikatne emulsje i serum w ampułkach.

Najważniejsze jest, aby znaleźć swój sposób na radzenie sobie z chorobą, walcząc o piękną skórę i włosy każdego dnia. Stosowanie odpowiednich kosmetyków, maści, zdrowy tryb życia i fachowa porada specjalisty pozwolą na efektywną terapię łojotokowego zapalenia skóry.